mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błąd tercjowy

t. 4

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

A w A (→Wn1→Wa1)

! miniat: wycinek

A w A (→Wn1→Wa1)

koor ApI Tu bez kliszy 

F w Wn2 (→Wn3,WfSB), Wf i Wa2 (→Wa3)

TGTU

F w Wn2 (→Wn3,WfSB), Wf i Wa2 (→Wa3)

ApI (= koor_ApI dla war_22)
..

Wersję A (→Wn1) uważamy za pomyłkową, na co wskazuje partia orkiestry – F w wiolonczelach i kontrabasach występuje zarówno w późniejszej wersji ApI, jak i w głosach Wn i Wf. Prawidłowa wersja Wf to niemal na pewno efekt korekty Chopina, przypuszczalnie wprowadzonej jeszcze na egzemplarzu Wn1, który służył za podkład do tego wydania, gdyż nie widać śladów zmian w druku. Poprawki w Wn2 (→Wn3,WfSB) i Wa2 (→Wa3) można uznać za adiustacje na podstawie głosów orkiestrowych. W przypadku Wn2 możliwa jest również korekta Chopina, którego udział w przygotowaniu tego wydania jest w ogólności wątpliwy, ale w ograniczonym zakresie niewykluczony.
W podstawowej wersji ApI, będącej wcześniej­szą redakcją tego orkiestrowego wstępu, żadna z powyższych wersji nie ma zastosowania.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn

t. 257

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

f3 w akordzie w ApI i A

! miniat: wycinek;                     tr = EZnieU = nuty i akcent, bez bemola;               red z bemolem

d3 w Af, Wf1 (→Wf2) i Wn2 (→Wn3,WfSB)

EZTU = nuty, znaki chromatyczne i akcent

es3 w Wn1 (→Wa)

! miniat: wycinek Wa1;                                  EZnieU1
..

Wersja ApI i A z f3 jako najwyższą nutą akordu na 2. mierze taktu jest niemal na pewno pomył­ko­wa, a od początku zamierzone przez Chopina było d3. Przemawia za tym:

  • d3 w tym miejscu w Af, napisanym niemal na pewno wcześniej niż A;
  • analogia melodyczna motywów na począt­ku t. 255 i 257 ze wznoszącymi sekstami, odpowiednio des1-des3-b3 i f1-f2-d3;
  • d3 w Wf1 (→Wf2), co wobec błędnej wersji Wn1 (patrz niżej) musiało być efektem korekty, najprawdopodobniej Chopinowskiej;
  • naturalność oktawowego chwytu piani­stycznego.

Omawiana nuta jest ponadto w A zapisana nie­dokładnie, tak iż w Wn1 (→Wa) odtworzono ją jako es3. W Wn2 (→Wn3,WfSB) zmieniono ją na d3, co mogłoby być jedną ze zmian podpo­wiedzianych przez Chopina, jeśli dopuścić możli­wość jego współudziału w redagowaniu Wn2.

Nierozwiązany akord nonowy musiał być przez wykonawców traktowany jako błąd, a narzucającą się poprawką (zwłaszcza bez dostępu do A) jest zmiana es3 na d3. Z tego względu w transkrypcji merytorycznej (wersja "redakcja") tych źródeł podajemy d3. W ten sposób poprawiono to również

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy w liczbie linii dodanych , Błędy A , Niedokładna wysokość nut A , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 329

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

e1 w ApI

! miniat: wycinek, ostatnia triola, tylko górna 5-linia.            EZTU = nuta z kaso, wiązanie i laski

gis1 w A (→Wn→Wf,Wa)

EZnieU
..

Wersję A (→Wn→Wf,Wa) z gis1 jako ostatnią szesnastką taktu uważamy za pomyłkę Chopina. Nie widać bowiem żadnych racji muzycznych ani pianistycznych, by modyfikować schemat pasażu opartego na powtarzaniu w różnych oktawach wzorcowej sześcioszesnastkowej figury (por. analogiczne figuracje w t. 323 i 326), zwłaszcza w trzeciej z czterech (a nawet pięciu) powtarzanych figur. Tym samym w tekście głównym podajemy e1 zapisane w ApI.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błąd tercjowy , Błędy A

t. 330

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W Wn3 popełniono dwa błędy tercjowe w tym takcie – g1 zamiast e1 na 2. szesnastce taktu i C zamiast E w 2. ósemce l.r.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy